-1-

Tarixin sonsuz rəvaqında mənim də bir rəvaqım var

Bir ulu «Sultaniyyə» adlı

Böyük qəsrim,

Böyük taqım

Otaqım var.

«Tan Yuquq»lardan gələn, heç sönməyən qızmar ocağım

Həm sığınmaq çin bucağım var.

Mən Məhəmməd nəsliyəm

İnsan üçün izzət verən məslək

Ətrli qoynum, qucağım var.

 

Mən işıq bəxş etmişəm dünyalara.

Tarixin hər bir varağında izim qalmış.

Duham tarixi canlatmış,

Nubuğum dünyanı sarmış.

Mən güşəndən doğmuşam

Əldə çirağım var.

Uca dağlar başında sönməyən parlaq mayağım var.

 

-2-

Yeddi məscid, «Şam Qazan»tək tikdi Sultaniyyədə

Şah Xudâ Bəndə, burada çoxli ehsan eylədi.

Hilli, ol əllaməni, yüzlər böyük alim ilə

Də´vət etdi şəhrə,

Danişgah-i Sultaniyyə bünyan eylədi.

Həm Nizaməddin Məraği

Həm Məhəmməd Amili

Xacey-i Ə´zəm, Rəşidəddini getdi,

Şəhr-i Sultaniyyə qurdu,

Dörd bucağın

Əhli elmə baği Rizvan eylədi.

Bax: bu danişgah içində

Hilli, «Minhac əl-kəramə» yazdı

«Nəhc əl-həqq»i divan eylədi.

Şiə, Hilli çin birinci dəf´ə

Burda «Ayət Əllah» söylədi.

Oğlu «İyzah əl-fəvaed» yazdı

«Təhsil əl-nəcat»,

«Mənbə´ əl-əsrar»i inşa´ qıldı.

Burda İzəddin-i Zəncani gəlib «Təsrif» yazdı

Quşçu Oğlu sonralar,

Həqq yolun xəlqə nəmayan eylədi.

Misli yoxmuş dünyada, ol əsrdə bu hovzənin.

Xacə Ulcaytu, dəmadəm,

Yüz müdərris, yüz müəzzin, yüz müəllim

Orda mehman eylədi.

Bir neçə Darozziyafə, bir neçə Darossəyadə, bir neçə Daroşşəfa´

Həm də darottərbiyə,

Qurdu ixlas ilə,

Qanmaz Farsi Luqman eylədi.

İzzəti, ixlasi, iqbali, səfani

Qəsr içün, dörd ərkan eylədi.

«Əqli, bir qəvvas dəryay-i kəmale elm tək

Covhər-i zatına heyran eylədi.»

Təbrizin Rəb´e Rəşidi-sin, Mərağa hovzəsin

Şam Qazan danişgahın, Ərkin böyük məfkürəsin,

Qatdı Sultaniyyəyə, İranı Turan eylədi.

Oldu İran, elm ocağı,

Oldu tarixin bucağı

Ölkədə başdan-başa Türkanə fərman eylədi.

Yandı içdən ağlayan məzlumlara

Məzlumu xəndan eylədi.

Yasa yazdı el üçün,

Qanun çıxartdı millətə

Yurdu taban eylədi.

Şah Xuda Bəndə bağışlanmış dilavər hörr tək

Həqq dərqahında öz canını qurban eylədi.

 

-3-

Qurdu ordularda «Kərbasiyə»lər

Köç edirdi mədrəsə,

İllər boyunca el ilə

Çıxdı kərbasiyələrdən çoxlu alimlər o gün

Hillinin şagirdi İziddin Abi

Onun «Kəşf əl-rumuz» və ya ki Şəmsəddin, şəhid ol şi´ə

Onun «İrşad əl-əzhan»i

Ya ki Cürcani

Onun «Təcrid»i, billahi danılmazdır.

Nə yazsam mən sənə azdır

Xudabəndə, Xudabəndə...

 

-4-

Tarixi inkar edənlər başıma yüzlər bəlalər gətdilər

Xuliyalar içrə sürüklərkən,

Mənim ovladımı qəflətdə yoxlatdı

Qadalər getdilər.

«Kuruş» uydurdu, burada Türkü dandı

«Ariya»lər gətdilər.

Öz donun, xəlqə, çıxart gir özgə donlara deyib,

Çoxlu modalar gətdilər.

Minnətlərimə müntəhalar getdilər.

Kor Əcəm, bax,

Yıxdı sərvi yerlərə yüzlər ərən, yüzlər iyid, yüzlər əri.

Bu bəlani özgələr yox, başıma cox aşinalər gətdilər.

Yatmadı topraqda lakin ərlərim

Mülkə, ənvar-i İlahidən ziyalər gətdilər

İrana çox əsfiyalar gətdilər

Şah Xudabəndə, o hürri

Çün hudus-i kibriyalar gətdilər.

 

Bax dəni xəsmə, onu inkar edib

İslam adına dandılar tariximi

Dildə çoxlu nasəzalər gəzdirib, çox narəvalər gətdilər.

Başıma yüzlər bəlalar açdı

Minlər macəralər gətdilər.