- 19-
نيايش، يك سخن چند دقيقه‌اي و يك ابراز احساسات لحظه‌اي با محبوب نيست. نيايش واقعي در درون اتفاق مي‌افتد بدون آن‌که به زبان نيازي داشته باشي و آن‌گاه تو هميشه در حال نيايش هستي. زيرا كه وجودت به راز و نياز مبدل شده است. چنين حالتي را حضور قلب گويند. نيايش به معناي درخواست كردن‌هاي پايان‌ناپذير نيست. بلكه به معناي ارتباطي دائمي با محبوب است. و همين كافي است! در مقام نيايش است كه هميشه حضور را مي‌توان حس كرد. بنابراين نيايش يك تصميم ذهني نيست بلكه يك اتصال است، اتصالي ناگسستني. آن‌گاه است كه حتي نگاه‌هاي انسان، حرف مي‌زند. انسان راه‌هاي گوناگوني براي ايجاد اتصال و ارتباط دارد. سطحي‌ترين و مشخص‌ترينِ آن كلام است؛ حتي افكار، احساسات و نيّات نيز منتقل مي‌شوند. شايد جلوي زبان را بتوان گرفت ولي جلوي برق نگاه، انتقال افكار، احساسات و نيّات را نمي‌توان گرفت.