-44-
زماني كه در درون خود ريشه گرفتي، آن‌گاه ميان تو و ديگري يك دنيا فاصله است. اين فاصله باعث مي‌شود كه تو آغشته نشوي و رنگي نگيري. شايد در ظاهر در كنار همديگر باشيد، اما در واقع، فاصله‌اي در اين ميان است كه دست كسي يا چيزي به تو نخواهد رسيد. اخلاص و تزكيه در چنين وقتي است كه خلل‌‌ناپذير مي‌شود. ميان جدايي و فاصله تفاوتي هست. جدايي از روي تكبر است، ولي فاصله به معناي خودبزرگ‌بيني يا تافته‌ي جدا بافته بودن نيست. فاصله امري است جوهری و جدايي امري است عرضی.