تجلیل از خدمات علمی- فرهنگی استاد دکتر ح. م. صدیق
و رونمایی از کتاب «درسنامه متون رسالات موسیقی بر اساس دروس دکتر صدیق»
پنجشنبه 6 اسفند 1388 - فرهنگسرای مهر
به قصد تقدیر و تجلیل از خدمات علمی- فرهنگی استاد دکتر حسین محمدزاده صدیق در تاریخ 6 اسفند 1388 از طرف فرهنگسرای مهر واقع در منطقهی 19، در تالار معلم، جشن رونمایی کتاب «درسنامهی متون رسالات موسیقی بر اساس دروس دکتر صدیق» برگزار شد.
مراسم در ساعت 30/16 با سرود جمهوری اسلامی ایران و تلاوت آیاتی از قرآن کریم آغاز شد. پس از آن که دو مجری فارس زبان و ترک زبان به روی صحنه آمدند هر کدام سخن خود را با تحمدیهاي آغاز كردند. مجری ترک زبان، با غزلی ترکی از حکیم محمد فضولی و مجری فارس زبان با رباعییی از «رند و زاهد» حکیم محمد فضولی سخن خود را آغاز کردند:
کیم وئرسه جان یولوندا، بولور خاکِ مقدمین،
گویا کی خاک راهینهدیر نقد جانبها.
سنسن قیلان مظاهر امید و بیم ائدیب،
موسانی علم گنجی، عصاسینی اژدها. . .
* * *
ای بر تو سجود زاهدان وقت نماز!
وی رغبت رندان به تو در عین نیاز.
گر اهل حقیقت است ور اهل مجاز،
هر کس به زبانی به تو میگوید راز.
پس از خوشامد گویی مجریان به حضار، خانم معصومه غلامنژاد بازکیایی، گردآورندهی کتاب، دربارهی زندگی و فعالیت جامع الاطراف استاد صحبت کرد و کتاب فوق را که با تنظیم جزوات درسی استاد در دانشگاه هنر سورهی تهران تنظیم کرده است، معرفی کرد و نظرات استاد را دربارهی موسیقی بیان داشت.
تالار دو طبقه و باشکوه معلم که مملو از دوستداران، علاقهمندان و شاگردان قدیم و جدید استاد بود، در ستایش از اقدامات بیدریغ و فداکارانهی ایشان در طول نزدیک نیم قرن فعالیت علمی- فرهنگی چندین بار شاهد اظهار احترام عمیق حاضران بود.
پیش از اجرای هر برنامه، مجریهای فارس زبان و ترک زبان قطعهای کوتاه دربارهی استاد میخواندند. در این گفتارهای کوتاه، مجریها سعی میکردند هر بار از یک منظر و زاویه به استاد و فعالیتهایش نگاه کنند تا بتوانند ابعاد وجودی و شخصیتی ایشان را هرچه بهتر پیش چشم بیاورند. آنان در انتها چند بیت شعر نیز به فراخور مطلب، نثار استاد میکردند:
تو از تبریز در مشرق، به سوی خلق میآیی،
که باب عشق و حکمت را به روی خلق بگشایی.
تو میآیی ولی پنهان، چو نور آفتاب جان،
طلوعت را نباشد نزد خواب آلودگان جایی.
مجری خوش قریحهی تبریزی با قرائت قطعات نظم و نثر زیبای ترکی به فراخور حال مجلس و برنامهای که قرار بود اجرا شود، شرکتکنندگان را بر سر شوق میآورد و موجبات ابراز احساسات حاضران را فراهم میکرد. ضمن این که در این میان از اشعار پر شور و احساس استاد نیز بهرهها میبرد و دلها را رنگ عشق و امید میداد:
منه دهگجک، تؤکهجک یاش، دولو تبریزلی گؤزون،
چک گؤزومدن گؤزونو، قان اولو تبریزلی گؤزون.
باخیشین نقطهسینین راز نهانین بیلیرم،
گؤزلهییر قرنلر اولدو یولو تبریزلی گؤزون.
سنه تسلیم یاراشماز یادا باج وئرمزسن،
سئچهجک باغدا کی کولدان کولو تبریزلی گؤزون.
بؤیله گل سپمه منیم اوستومه حسرتلی باخیش،
جانیمی یاخدی باخان غم دولو تبریزلی گؤزون.
وار اومید کیم قاییدا قهرمان اوغلون ائوینه،
آختاریر بور - بوجاغی، ساغ – سولو تبریزلی گؤزون.
هانکی ماوایا گئدیب، هاردا پناهگاه تاپاجاق،
دوزگونو سالسا گؤزوندن، اولو تبریزلی گؤزون.
سپس مجری ترک زبان با معرفی افراد، از ایشان درخواست میکرد تا برای اجرای برنامه، تشریف بیاورند.
برنامههای این روز به یاد ماندنی شامل سه قسمت بود: 1- قرائت مقاله. 2- قرائت شعر. 3- اجرای موسیقی.
در بخش قرائت مقاله، غیر از مقالهی خانم غلامنژاد، دو مقالهی دیگر نیز خوانده شد. اولی توسط آقای دکتر مرتضی مجدفر و دیگری توسط مهندس محمدصادق نائبی. مقالهی آقای دکتر مجدفر «لوحهدن لوحیه» نام داشت که در آن هفت مجموعهی شعری استاد را بررسی کرده بودند. آقای مهندس نائبی نیز با بیان بیوگرافی مختصری از زندگی استاد، به پنج بعد وجودی ایشان یعنی:«دکتر صدیق و شعر»، «دکتر صدیق و ترجمه»، «دکتر صدیق و نسخ خطی»، «دکتر صدیق و احیای دواوین کهن» و «دکتر صدیق و نشریات» پرداخت.
بخش قرائت شعر توسط سه نفر از شاعران خوش ذوق آذربایجان انجام شد: آقای جمشید شیبانی، آقای هوشنگ جعفری و آقای گولدورلو ولی. هر سه شاعر، روح بزرگ استاد را مورد خطاب قرار میدادند. در این میان، شعر آقای هوشنگ جعفری در موضوع مظلومت استاد و شیوهی اجرای او قابل توجه بود تا آنجا که شعر با اشک و آه درمیآمیخت و نفس را در سینهی مخاطبین حبس میکرد.
و نهایتاً بخش موسیقی که از بخشهای جذاب برنامه بود، گروههای متعددی را در خود جای داده بود. این گروهها به ترتیب زیر، هر کدام بین 15 تا 30 دقیقه برنامههای خود را اجرا کردند.
1- گروه موسیقی عاشیقی پنج نفره به سرپرستی عاشیق کوثرعلی شهبازی (سلجوق)، شامل: قوپوز، بالابان، ناقارا.
2- گروه موسیقی عاشیقی سه نفره به سرپرستی عاشیق بهبود نظری افشار، شامل: قوپوز، بالابان.
3- گروه چهار نفرهی ترکمان به سرپرستی آقای نوید مثمر از تبریز، شامل: باقلاما، دف. این گروه قطعاتی از «قارا مجموعه» و «دیوان قوشچو اوغلو» که هر سه از آثار مهم استاد هستند، اجرا کردند.
4- اجرای شعر فارسی توسط آقای باران همراه با گیتار. آقای باران به یاد مبارزات استاد و دفاع ایشان از حقوق تضییعشدهی بینوایان و زحمتکشان، دو ترانهی «دخترک گلفروش» و «کودک واکسی» را به زبان فارسی به ایشان هدیه کردند که بسیار مورد توجه قرار گرفت. لازم به ذکر است، مضمون این دو شعر تأثر برانگیز، قطرات اشک را به چشمان بعضی از حضار، از جمله استاد، آورده بود.
5- گروه پنج نفرهی ساری بولبول به سرپرستی آقای آقاجان حاج حسین، شامل: گارمان، کیبورد، قوپوز، تار، ناقارا.
6- گروه هفت نفرهی دان اولدوز به سرپرستی آقای پیفون، شامل: تار، کیبورد، ناقارا و حرکات موزون.
قرار بود مراسم رأس ساعت 7 بعد از ظهر به پایان برسد ولی با توجه به کثرت برنامهها و استقبال حضّار، تا ساعت 8 به طول انجامید. در انتها مجریان برنامه از چهار نفر از مسئولین فرهنگسرای مهر - که بانی اجرای این برنامهی باشکوه بودند - از جمله سرکار خانم سیّدآبادی رئیس فرهنگسرا و آقای جمشید شیبانی – شاعر پیشکسوت آذربایجان- درخواست کردند تا برای انجام مراسم تجلیل و اهدای لوح یادبود و سپاس به استاد، روی صحنه تشریف بیاورند. پس از تقدیم هدایا و لوح یادبود به استاد، به سخنرانان، شاعران و اعضای گروههای موسیقی که در آن روز به عشق و ارادت قلبی خود در اجرای هر چه بهتر برنامه کوشیده بودند، هدایایی به همراه لوح یادبود اعطا شد. پس از آن که برنامه پایان یافت، مردم و علاقهمندان حاضر در سالن در اطراف استاد حلقه زدند و هر کدام با اظهار محبت قلبی خود و گرفتن عکسهای یادگاری با ایشان خداحافظی کردند.
عید وقتی است که دل از قفس آزاد شود،
روی دلدار ببیند، نفسی شاد شود.
هر که خواهد بگذارد قدم اندر ره عشق،
بایدش خاک ره مکتب استاد شود.
متن تمامی سخنرانیها و اشعاری که در این مراسم خوانده شد به همراه مقالات و اشعاری که فرصتی برای ارائه پیدا نکردند با آلبومی از عکسهای این روز به یاد ماندنی به زودی چاپ خواهد شد. لازم به ذکر است، کتاب «جشننامهی دکتر صدیق» ویژهنامهی مراسم نکوداشت استاد در سال 1387 در فرهنگسرای بهمن، توسط نشر تکدرخت به همراه عکسهای رنگی چاپ شده و در دسترس علاقهمندان قرار گرفته است. این کتاب حاوی تمامی مقالات و اشعاری است که به هیئت برگزارکنندهی مراسم نکوداشت ارسال شده بود.