- 16-
بزرگترين خلاقيت، شگرف‌ترين شعر و زيباترين نقش، خود تو هستي! بايد آن را كشف كرد. بدون اين جويندگي، زندگي فقط يك نفس كشيدن سرد و تكراري خواهد شد. بايد زماني فرا رسد كه تو شعر خودت را بخواني و آواز خويش را زمزمه كني. كسي نمي‌تواند به تو بگويد كه چه آوازي بخوان، چه شعري بگو! اين را بايد خودت كشف كني. زيرا كه هر كس منحصر به فرد است. در خلقت تو ويژگي خاصي هست متفاوت با ديگري. در واقع انسان بايد خودش به درون خويش فرو برود. بايد قابليّت‌هاي خويش را بشناسي و آن‌ها را پرورش بدهي. زندگي كردن در سطح، راهي جز به سوی قبرستان ندارد.