- 35-
در يك سير معنوي نمي‌توان گفت كه:«من قرار است به فلان حالات و اوصاف برسم!»؛ بلكه مي‌توان فقط رونده، بود. به همين دليل به او، سالك مي‌گويند. يعني كسي كه در لحظه‌ي حال در مسيري كه هست قدم بر مي‌دارد. عالم پر از رمز و راز است و هر كس سير مخصوص به خودش را دارد. پس سالك به جاي خيالبافي و پرورش اميال و هواهاي نفساني از نوع معنوي‌اش، بهتر است فقط گام بردارد و به جلو برود. به چنين حالتي توكّل مي‌گويند. در نتيجه، بسياري از سؤالاتي كه در ذهنش ساخته مي‌شود، محو مي‌شوند. زيرا منشأ اين سؤالات، كنجكاوي‌هاي ذهن آينده‌نگر است. ذهني كه مي‌خواهد ابتدا ضمانت‌نامه دريافت كند، آن‌گاه طرح و نقشه بريزد. پيش‌بيني آينده و وعده- وعيد دادن، در عرفان، حجابي بزرگ است.